کد مطلب:36634 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123

همه چیز از آن حیث كه منتسب به خداوند است، زیباست حتی گناهان و زشتیها. اما اگر این حیثیت انتساب را در نظر نگیریم و به خود فعل نظر اندازیم زشتیها و زیباییها حكم دیگری پیدا خواهند كرد. حتی كافران (حق پوشان) و منافقان- كه بنا به اراده ای كه

[صفحه 160]

خدا به آنها داده است- كفر و نفاق می ورزند، از موجودات زیبای این عالم اند و فعلشان- اعم از كفر و نفاق- نیز زیباست. تمثیل نیكوی مولوی را به یاد داریم:

زشتی خط زشتی نقاش نیست
بلكه از وی زشت را بنمودنی ست

(مثنوی، دفتر سوم، بیت 1372)

زشت نویسی چون علامت مهارت فاعل است، ستودنی است ولی منهای اسناد آن خط به فاعل، خود نقش زشت است. یعنی جهان با خدا زیباست و بدون او زشت است. در حقیقت فعل خلقت او زیباست نه هر مخلوقی. به تعبیر دیگر، شما به افعال از دو حیث باید نگاه كنید: یكی از آن حیث كه فعل خداوندند، در این صورت همه چیز زیباست. و دوم از آن حیث كه فعل آدمیان اند، كه در این صورت گاهی زشت خواهند بود.

صفحه 160.